Heidi in de kijker

Hoe lang werk je al in de Ziekenhuisschool?

Ik werk hier nu mijn 3e schooljaar. Zelf geef ik les aan alle afdelingen op campus UZ en ik ben titularis van de jongeren op kinderrevalidatie.  Ik geef vooral Nederlands en Engels.  Af en toe is er een leerling die geschiedenis wil of een babbeltje in het Duits wil doen. 

Wat is je warmste moment in de Ziekenhuisschool?

Elke keer wanneer we een leerling kunnen ‘loslaten’.  Heerlijk om te voelen dat ze opnieuw kunnen integreren en ons niet meer nodig hebben.  Tegelijk is dat ook telkens een beetje afscheid nemen want de meeste jongeren volgen we een hele tijd.  

Het is ook mooi wanneer je merkt dat leerlingen oprecht blij zijn met onze lessen.  Aanvankelijk zijn ze meestal erg bezorgd dat om ‘hun jaar te verliezen’, maar al snel voelen ze dat ze in de ziekenhuisschool heel efficiënt de leerstof kunnen bijhouden.  Dat is belangrijk voor hun mindset en hun herstel.
 

Waarom heb je gekozen voor de Ziekenhuisschool?

Voor de ziekenhuisschool werkte ik als ondersteuner, voornamelijk met dove en slechthorende jongeren. Na 18 jaar had ik zin in een nieuwe uitdaging.  Ik wou wel nog steeds een nauw contact met jongeren en ik zocht ook een job met voldoende variatie, flexibiliteit.  Ik ben hier met mijn gat in de boter gevallen. Geen enkele dag is dezelfde, heel verrijkend vind ik dat! En ik heb de beste leerlingen en het leukste team 😊

Wat doe je in je vrije tijd?

Ik ben graag omringd door vrienden en ik hou van alles wat creatief is: interieur, pottenbakken, naaien, koken,... Ik probeer te sporten nu en dan: core stability, lopen…

Wat is je guilty pleasure?

Raffaelo’s! En pastéis de belem. Té lekker!

Wist je dat...

... ik gewoon te voet naar mijn werk kan? Na 18 jaar heel Vlaanderen rondrijden, een ware verademing. En ik heb geen boetes meer!

Klein gelukje?

Verse lakens op het bed.  Eens niet moeten koken. Een avocado doorsnijden en zien dat hij perfect is.

Hier kan ik echt niet tegen:

Negatieve mensen, het geluid van de boor bij de tandarts. En nagels vijlen… Vreselijk gevoel!

Voor dit mag je mij altijd wakker maken:

Om op reis te vertrekken of voor een lekker ontbijtje met havermout, vers fruit, toastje avocado zalm, pancakes… 

Naar deze persoon kijk ik op:

Ik kijk niet speciaal op naar een welbepaald persoon. Ik ben wel heel trots op al mijn leerlingen, die stuk voor stuk een intens traject afleggen en daarbij pakken doorzettingsvermogen tonen. Dat leert me om nog meer te relativeren. Ik ben ook trots op mijn partner en mijn eigen kinderen. En ik heb heel wat vriendinnen die ik bewonder. Daarnaast ben ik terecht fier op ons UZ-team. Het mag  gezegd worden: we hebben een knap staaltje expertise in huis! 

Wat staat er nog bovenaan je bucketlist?

Ik heb geen echte bucketlist, al zou ik graag nog enkele grotere reizen maken met mijn gezin.