Katrien in de kijker
30 juni is de allerlaatste schooldag voor Katrien, ze gaat op pensioen! Omdat we haar niet zomaar willen laten vertrekken, zetten we haar hier nog even in de kijker.
Hoe lang heb je in onze Ziekenhuisschool gewerkt?
Ik heb 8 jaar mogen deel uitmaken van het Ziekenhuisschoolteam. Een werkomgeving die me nauw aan het hart ligt door het intensieve contact met onze moedige jongeren, de nauwe samenwerking onder collega’s, de inhoudelijke variatie en vooral het gevoel ertoe te doen. Twintig jaar eerder mocht ik al eens proeven van de job tijdens een interimopdracht. Mooie afsluiting van mijn 41-jarige loopbaan.
Wat zijn je meest pakkende momenten die je hier hebt beleefd?
De kippenvelmomenten zijn die waarop jongeren waar je (lang) mee op weg ging, nadien plots binnenwandelen in je klas met een succesverhaal of je verrassen met een onverwacht berichtje als dank of met een leuk nieuwtje.
Wat is je meest memorabele moment van je loopbaan?
Om de aanleg van de tuinen in de Kinder- en Jeugdpsychiatrie te kunnen realiseren waren er heel veel centjes nodig. De eerste grote subsidie die we na vele nachtjes schrijven, binnenhaalden bij de Koning Boudewijnstichting, zorgde ervoor dat we financieel sterk genoeg stonden om te kunnen starten. Dit succes werd door de hoofdarts van de afdeling bekroond met een chocolade-egeltaart. Onvergetelijk moment!
Wat ga je doen op 1 september?
Dit jaar zal ik voor ’t eerst mijn boekentasje niet meer klaarzetten maar wel onze valiezen vullen om te vertrekken naar Java en Bali. Mijn man en ik zullen daar klinken op mijn pensioen en aan jullie denken.
Wat staat er nog bovenaan je bucketlist?
Een lange bucketlist is er niet want ik vind mezelf wel een geluksvogel die al heel veel heeft kunnen meepikken. Ik ben dus best wel tevreden. Ik hoop echter nog heel wat jaren te mogen genieten van avontuurlijke reizen, veel tennissen, kajakken, fietsen, in de natuur zijn, tuinieren, ronddartelen met de kleinkindjes, en dit alles zo lang mogelijk te mogen beleven met mijn man en contact te kunnen behouden met al wie me nu dierbaar is. Als ik er dan toch eentje moet opnoemen, een ballonvaart heb ik nog nooit gedaan.
Krijgen we nog één weetje over jou om af te sluiten?
De afgelopen jaren zijn mijn doen en laten, mijn kleine en grote kantjes wel gekend maar misschien is er eentje dat ik nog kan prijsgeven en jullie als gift achterlaten.
Er is een deuntje dat niet meer weg te denken is uit mijn gehoor. Eens putje winter voorbij, klinkt ie als een ‘aangename’ tinnitus in mijn oren: het gefluit van de koolmees. Let maar eens op het geluid van een ijverige fietspomp. Heb je dit door, dan geraak je het niet meer kwijt.