Twee 'producten' van het Stedelijk Onderwijs Gent samen met pensioen

Gino De Maerteleire is bezig aan zijn laatste werkweek als bode voor ons departement en ook Patrick D'haenens, directeur basisonderwijs van Ziekenhuisschool Stad Gent, gaat op het einde van de zomer met pensioen. Een terugblik samen op hun loopbaan.

De ouders van zowel Gino als Patrick schreven hun kinderen van jongs af aan in in het Stedelijk Onderwijs Gent. Gino liep school in de Van Monckhovenstraat, de toenmalige Middenschool en de Bouwschool. Patrick startte in de Eendrachtstraat, vervolgens de Wispelbergstraat om af te studeren aan de Stedelijke Normaalschool. Na hun legerdienst bouwden beide heren een rijkgevulde carrière uit bij de Stad Gent.

Wanneer zijn jullie gestart bij de Stad Gent en hoe zag jullie carrière-pad eruit?

Patrick: Nadat ik afstudeerde als kleuteronderwijzer op 30 juni 1981 startte ik als interim bij de Stad Gent en was vervolgens leerkracht in Basisschool Victor Carpentier. Sinds 1 september 1999 directeur van verschillende stedelijke basisscholen (Freinetschool de Loods, De Puzzel, Kleuterschool De Toverstaf, Kleuterschool Ter Leie en de Bollekens). Van 1 september 2015 tot nu directeur van de Ziekenhuisschool Stad Gent voor het basisonderwijs. Dus een carrière van 41 jaar waarvan 18 jaar als leerkracht en 23 jaar als directeur.

Gino: Ook ik startte in 1981 bij de Stad Gent maar dan in de Maaltebruggestraat in het magazijn bij de toenmalige TDS (Technische Dienst Onderwijs). In 1989 werd ik bode voor de scholen, opvanglocaties en diensten in de Nederpolder, waar ik 33 jaar mijn mooiste tijd meemaakte. Vooral de familiale sfeer koesterde ik in de Nederpolder. De laatste jaren verhuisden we met een uitgedunde bodeploeg eerst naar AC Portus, vervolgens naar Campus Prins Filip om nu te mogen eindigen bij Dienst Protocol in het Stadhuis met de bodes van de stad en het OCMW.

Wanneer en hoe vaak kruisten jullie paden?

Gino: Sinds Patrick directeur is, denk vanaf Kleuterschool Ter Leie, alle dagen in de beginfase tot twee keer per dag.

Patrick: Ik beschouwde Gino dadelijk als een deel van mijn team en betrok hem er dan ook steeds bij. Zo kreeg hij ook telkens een attentie met Pasen, Kerst en nieuwjaar, Sinterklaas... Ik vind het belangrijk iedereen waardering te geven. Iedereen die op mijn school werkt is belangrijk. Elke schakel is nodig.

Hoe kijken jullie terug op jullie loopbaan?

Patrick: Met veel plezier en voldoening, veel kansen gekregen maar die ook zelf genomen. Als er een trein passeert moet je hem durven nemen. Elke verandering was een verrijking, zowel in mijn functie, alsook als persoon.

Gino: Mooie loopbaan gehad en veel meegemaakt. Maar niet alles is voor publicatie. Ook veel bazen en schepenen zien passeren. 

Wat is jullie het meest bijgebleven?

Patrick: Als leerkracht koesterde ik de mooie onderwijsmomenten, samen op weg met je leerlingen, ze laten ontdekken op hun tempo en niveau. Ervoor zorgen dat elk kind ‘gouden’ onderwijsmomenten beleeft. Als directeur waardeer ik de verbondenheid en de gedrevenheid van mijn verschillende teams waaraan ik richting mocht geven. Een mooie anekdote hierbij. Kinderverzorgers staken altijd gemakkelijk bij een stakingsaanzegging. Nu had ik bij een nieuwe stakingsaanzegging ook een doorlichting op school van de Vlaamse onderwijsinspectie. De fanatiekste vakbondcollega mobiliseerde haar collega's van de kinderopvang om uit respect niet te staken. Terwijl ik niet hun rechtstreekse leidinggevende was. Door er te zijn voor hen, kreeg ik veel terug. Zonder er misbruik van te maken maar wel door met respect met elkaar om te gaan.

Gino: Toen ik startte als bode waren we met 5 bodes voor onderwijs en kinderopvang en passeerden we 2 maal per dag bij de scholen en opvanglocaties met stapels post. Geleidelijk aan verminderde de hoeveelheid post en verminderden ook de rondes. Op sommige locaties is er totaal geen post meer en passeer ik alleen nog op afspraak. Zo ook bij Patrick in de Ziekenhuisschool Stad Gent. Vooral sinds de coronacrisis is de papieren post spectaculair gedaald. Zo zijn er geen circulaires meer (vervangen door online nieuwsbrieven), versturen de diensten de facturen per mail en zijn er ook veel minder flyers en folders. 

Wat zullen jullie missen?

Gino: De dagdagelijkse contacten. Mijn vrouw is 15 jaar jonger en werkt voor de Dienst Kinderopvang. Jullie zullen mij zeker nog genoeg tegenkomen. Mijn naam staat ook nog op de schoolagenda's en op de bodewagen, die zeker nog 5 jaar door Gent zal rijden. Het is ook nog steeds schitterend dat ik, sinds mijn naam met de bestickering op de bodewagens geplakt is, vaak wordt toegejuicht door de kinderen op de speelplaats: 'Dino Gino is daar!'.

Patrick: Ook de contacten met de collega’s, maar we houden contact. De glimlach en de dankbaarheid van de kinderen en hun ouders. De vele samenwerkingen met de verschillende partners.

Tips voor ons departement?

Patrick: Investeer meer in de begeleiding van directeurs doorheen hun loopbaan. 

Hoe ziet jullie toekomst eruit?

Gino: Vanaf 1 mei eerst wat genieten van het niets doen: profiteren van het leven, fietsen in de streek van Aalter, wandelen met de hond en de buffalo's volgen op Play Sports en af en toe nog in de Ghelamco Arena. Na de zomer wil ik mij wel opgeven om nog wat vrijwilligerswerk te doen als chauffeur.

Patrick: Eerst een beetje tijd nemen om te ontgiften… 😉 Daarna wat meer naar de fitness, opnieuw de Italiaanse lessen volgen. Uiteraard wat meer reizen buiten de schoolvakanties en een module kunstgeschiedenis volgen. Alle dagen grote vakantie, alles kan maar niets moet.

Met dank aan Stad Gent voor dit mooie interview met bijhorende foto's!