Aandacht voor emotionele remediëring

Kinderen zijn vaak kwetsbaarder dan op het eerste gezicht lijkt.
Ze geven een afwezige indruk, hun vaten ontploffen, ze hebben onbegrepen kwetsuren en soms verbergen ze een groot verdriet.

Signalen die ze hierover geven, zijn voor volwassenen soms onbegrijpelijk. 
Wat te doen met hun explosies, dwingende emoties of achtergebleven pijn?

Welke zijn hun achterliggende boodschappen? Hoe geef je hen meer draagkracht?

Hoe begrens je hun gedrag en reik je handvatten aan?

Hoe schat je het gedrag en de handelingen van kinderen juist in en leer je er als volwassene correct mee omgaan?

We lieten ons graag inspireren door de visie van Lut Celie
(cfr. www.bleekweide.be) en geven we de kinderen handvaten om taal te leren
geven aan hun binnenwereld.
​
We gaan aan de slag met bozendozen, verdrietdozen, gedichten, herkenbare verhalen, bozenplekjes, verdrietplekjes, babbelbankjes, …​

Zo leren we de kinderen omgaan met wat moeilijk is.
Gevoel mogen uiten, durven uiten, leren uiten.
Op een eigen manier.